Podział geografii

Kolejny, wielki rozwój nauk geograficznych miał miejsce w połowie XIX wieku, głównie za sprawą prac Aleksandra Humboldta i Karola Rittera. To oni doprowadzili do podziału geografii na fizyczną i społeczno-ekonomiczną, czego następstwem było wyspecjalizowanie się dyscyplin geograficznych.

Alexander Heinrich Friedrich von Humboldt był przyrodnikiem i podróżnikiem, osobą niezwykle wykształconą. Najbardziej interesowała go droga badań doświadczalnych, dlatego odnosił sukcesy na wielu polach. W swojej książce pt. „Kosmos” opisał wiedzę o przyrodniczym zróżnicowaniu powłoki ziemskiej. To dało początek geografii fizycznej. Odmiennym typem geografia był Karl Ritter, który swoje działania opierał na studiowaniu i analizie różnych źródeł, bez badań własnych. Interesowały go przede wszystkim związki pomiędzy środowiskiem geograficznym a społeczeństwem. Właśnie jego uznaje się za ojca geografii społeczno-ekonomicznej.

Geografia Fizyczna

Geografia fizyczna - jeden z podstawowych działów geografii (obok geografii społeczno-ekonomicznej, i geografii regionalnej), bada środowisko przyrodnicze jako całość (geografia fizyczna ogólna) oraz jego poszczególne komponenty (składniki). Oto jej podział:

• Geomorfologia - bada formy powierzchni Ziemi i procesy ją kształtujące.
• Geologia – bada dzieje i budowę skorupy ziemskiej
• Hydrografia – rejestracja i opis stosunków wodnych hydrosfery
• Hydrologia - bada wody w każdej postaci
• Klimatologia, meteorologia i synoptyka - badania klimatu i prognozowanie pogody
• Pedologia (geografia gleb) - gleby (patrz też: gleboznawstwo),
• Biogeografia - świat roślinny i zwierzęcy
• Geografia fizyczna kompleksowa - jednostki środowiska przyrodniczego i powiązania między nimi.

Geografia Społeczno-Ekonomiczna

Geografia społeczno-ekonomiczna - jeden z dwóch głównych działów geografii (obok geografii fizycznej), nauka zajmująca się przestrzennymi strukturami życia społecznego i gospodarczego oraz poszczególnych działów gospodarki.

• geografia ludności (demogeografia) – opis ludności zamieszkującej dany obszar
• geografia osadnictwa – badanie procesów powstawania i przekształcania się osiedli
• geografia rolnictwa – badania produkcji roślinnej i zwierzęcej
• geografia przemysłu – analiza procesów związanych z przemysłem
• geografia usług – analiza zróżnicowania usług
• geografia komunikacji, w tym: geografia transportu i geografia łączności – procesy zachodzące w sieciach
• geografia kultury – tworzy obraz ludności zróżnicowanej pod względem kultury
• geografia polityczna – opis zróżnicowania ludności pod względem partii politycznych

Geografia regionalna

Geografia regionalna – to jeden z trzech podstawowych składników geografii (obok fizycznej i społeczno-ekonomicznej). Zajmuje się przede wszystkim opisywaniem cech środowiska geograficznego (całokształt ożywionych i nieożywionych składników przyrody) na danych obszarach Ziemi. Jej podstawowe zadanie to synteza treści geograficznej, które są zazwyczaj zaczerpnięte z wiadomości zdobytych przez inne nauki geograficzne. Owe pojęcie po raz pierwszy wprowadził grecki geograf, żyjący w na przełomie er, Strabon.

Kartografia

Kartografia to po prostu nauka o mapach oraz o metodach tworzenia i korzystania z nich. Polega ona na przedstawieniu za pomocą umownych symboli wszelakich informacji począwszy na ukształtowaniu terenu, a kończywszy na gęstości zaludnienia. Brytyjskie Towarzystwo Kartograficzne podało obowiązującą do dziś jej wytłumaczenie, które brzmi: "to nauka, sztuka i technologia sporządzania map oraz ich badanie jako dokumentów nauki i dzieł sztuki"

Bibliografia:

1. „Historia Geografii Polskiej”, wydawnictwo PWN
2. Podręcznik do geografii klasa 1, wydawnictwo PWN
3. "Zarys Historii Kartografii"; Sirko Mieczysław; Wydawnictwo UMCS; Lublin 1999; strony: 15-75, 113-131; 159-190; 217-282
4. Strony internetowe: wikipedia.pl i Onet.pl

Autor: Rafał Juć